Ochrona zbóż przed fuzariozami wymaga precyzyjnego dobrania środków do choroby, fazy rozwojowej roślin i substancji aktywnej.
Zboża zaatakowane przez grzyba z rodziny Fusarium wymagają odpowiednio dobranych fungicydów o specyficznych właściwościach. Kluczową kwestią w zwalczaniu patogenu jest penetrowanie przez substancje aktywne nie tylko powierzchni kłosa, ale także jego wnętrza, gdzie występuje infekcja właściwa.
Fuzariozy wywoływane są przez grzyby z rodziny Fusarium i występują na różnych gatunkach zbóż, najczęściej w pszenicy ozimej, życie, jęczmieniu i pszenżycie. Istnieją różne rodzaje chorób wywoływanych przez Fusarium, z czego najpopularniejsze to fuzaryjny zgorzeł podstawy źdźbła, fuzarioza kłosów, czy zgorzeł siewek. Choroba powoduje więdnięcie i usychanie liści oraz bielenie kłosów, co wpływa ostatecznie na obniżkę jakości i ilości plonów. Okres infekcji przez patogeny jest długi i ściśle uzależniony od przebiegu warunków pogodowych, co rodzi potrzebę starannego doboru środków chroniących i ich aplikacji w odpowiednim terminie.
Największe prawdopodobieństwo wystąpienia fuzarioz ma miejsce w późniejszych fazach rozwojowych zbóż, dlatego stosowane w walce z nimi fungicydy muszą pokrywać dużą powierzchnię zieloną liści i szybko wnikać do kłosa.
Fuzariozy są uznawane za jedne z najniebezpieczniejszych chorób grzybowych zbóż. Podstawą walki z chorobą jest odpowiednie dobranie zabiegów ochronnych, które będą uwzględniać fazę rozwojową rośliny i zawierać starannie wyselekcjonowane substancje czynne.
Renata Struzik, za: BASF
